Anhedonie is het verminderd vermogen om genot te ervaren, verminderde belangstelling voor plezier of om echt plezier te hebben. Affectieve afvlakking.

Dit kan een gevolg zijn van een depressie, maar ook van hersenaandoeningen als de ziekte van Parkinson, Post Traumatische Stress Stoornis (PTSS) maar ook bij schizofrenie en als gevolg van een afbraak van het 'beloningscircuit' in de hersenen, waarbij dopamine betrokken is (neurotransmitter).

Pagina is in opbouw. Wordt uitgebreid.
----------------------------------------------------------------------------------------

e structuur van de witte stof in de hersenen weerspiegelt muziekgevoeligheid, volgens een onderzoek van de onderzoeksgroep. 

Een studie, gepubliceerd in Journal of Neuroscience, toont aan dat connectiviteit van witte materie, het weefsel waardoor de verschillende gebieden in het centrale zenuwstelsel communiceren, essentieel is om te begrijpen waarom we muziek leuk of niet leuk vinden. Ook laat het zien dat hersenbeloningsstructuren moeten werken met perceptiestructuren, zodat mensen van muziek kunnen genieten.

Luisteren naar muziek wordt beschouwd als een bevredigende activiteit, maar eerdere studies van deze groep hebben aangetoond dat er een individuele ongelijkheid is: er zijn mensen die niet zonder muziek kunnen en anderen die er helemaal niet van genieten, een aandoening die specifiek is genoemd muzikale anhedonia. Volgens de auteur "gebeurt dit fenomeen bij gezonde mensen, zonder enige pathologie, daarom genieten mensen met specifieke muzikale anhedonia andere stimuli (zoals voedsel of geldbeloningen), maar ze zijn niet gevoelig voor een muzikale beloning".

De studie van de specifieke muzikale anhedonie bepaalde dat individuele verschillen met betrekking tot muzikale beloningen gerelateerd waren aan de functionele connectiviteit (verschillende patronen van neuronale activering in verschillende hersenregio's) in de auditieve cortex, met name de supratemporale auditieve cortex, en een sleutelgebied in het belonende proces , het ventrale striatum. De muzikale gevoeligheid was dus afhankelijk van het werk van deze twee gebieden samen.

Het doel van de nieuwe studie was om erachter te komen of de gevoeligheid van muziek werd bepaald door hoe perceptieprocesgebieden en beloningssysteemgebieden met elkaar waren verbonden. Het experiment werd uitgevoerd met achtendertig gezonde vrijwilligers met behulp van imaging-functionele magnetische resonantie, die de reconstructie mogelijk maakt van de structuur van de witte stof van de hersenen, de witte-stofbundels die verschillende hersengebieden verbinden.

De muzikale gevoeligheid van deelnemers werd bepaald door de verkregen score in een vragenlijst gemaakt door dezelfde onderzoeksgroep, die hun muzikale gevoeligheid definieerde. Daarna moesten deelnemers tijdens de magnetische resonantiesessie luisteren naar fragmenten uit klassieke muziekliederen en in realtime genotwaarden van 1 tot 4 verstrekken. Om hun hersenreactie te beheersen in andere soorten beloningen, moesten deelnemers spelen in een geldweddenschap waarin ze echt geld konden winnen of verliezen. Geen van de deelnemers toonde een lage score in de algemene beloningsschaal, wat aantoont dat individuele verschillen in het beloningsproces beperkt zijn tot muziek en niet tot andere stimuli.

De resultaten van het experiment laten zien dat er een verband bestaat tussen de structuren van witte materie die de muzikale cortex verbinden en de activiteit in het beloningssysteem. Volgens de auteur "toont de studie aan dat muzikale gevoeligheid gerelateerd is aan structuren van witte materie die enerzijds de supratemporale auditieve cortex verbinden met de orbitofrontale cortex, en anderzijds de orbitofrontale cortex met het ventrale striatum".

Deze resultaten benadrukken de noodzaak om de focus van de studie te verruimen om het functioneren van de beloningssystemen voor de hersenen te begrijpen. "We kunnen niet alleen het beloningsnetwerk bestuderen, we moeten weten hoe stimuli toegang krijgen tot het beloningssysteem, dit zou de sleutel kunnen zijn om te begrijpen waarom er specifieke anhedonia zijn voor een specifieke stimulus zoals muziek, maar niet voor andere stimuli zoals games of voedsel, wat zou kunnen heb andere toepassingen voor het begrijpen van verschillende pathologieën die gerelateerd zijn aan specifieke verslavingen of specifieke anhedonie voor een bepaalde prikkel ", besluit de auteur.