Zo ging dat met mijn papa   *BOEM*   Zijn auto die ging stuk.  Hij stootte hard zijn hoofd en kreeg een ongeluk.

Toen kwam de ziekenauto.  Die nam mijn papa mee. De dokter keek zijn hoofd goed na. Daar was wat anders mee. Hij had daar pijn, o jee!

De dokter zei dat papa niet beter worden zou. Er was een stukje in zijn hoofd

dat niet genezen wou.

Je noemt dat hersenletsel. En dat is voor altijd... Het maakt mij soms verdrietig.

Dan moet ik traantjes kwijt.

Papa moest veel oefenen. Dat kon niet altijd thuis . Hij deed dat met de fysio.

In een soort ziekenhuis.

Hij oefende met lopen. Zijn been deed het niet goed. En dat is waarom papa

soms in een rolstoel moet.

Praten vindt hij ook moeilijk. Zijn mond doet niet goed mee. Soms help ik hem met oefenen. Dan praat ik wel voor twee.

Mijn papa krijgt snel hoofdpijn. Bijvoorbeeld van veel licht. En van heel veel geluiden. Dus hondje: mondje dicht!

Nu draagt pap vaak een zonnebril. Dat vind ik best wel cool. En hij doet dopjes in zijn oor. Dat helpt een heleboel.

Pap is vaak veel sneller moe. Hij slaapt dus ook wel veel. Dan doe ik extra zachtjes.

Als ik met vriendjes speel. (Ssst! papa slaapt).

En dit is nu mijn papa. Mijn papa die had pech. Hij had dat met de auto. Pech op de autoweg.

Maar mama zegt dat wij Geluk hebben gehad. Met zo een lieve papa. Want hij is onze schat. (einde)

Download de strip nu: