Laura Jolink stuurde ons dit gedicht over de verandering in de relatie door hersenletsel:

Transscriptie en samenvatting

Onderstaande tekst is een samenvatting van een mooie tv uitzending van onze collega's van hersenletsel.nl NAH-TV . De video wordt onder de tekst weergegeven en is ook te vinden via You Tube.

 

In de eerste fase van ziekenhuis en revalidatie draait het voornamelijk om overleven, stress...lichamelijk herstel. 
Daarin schiet psychologische begeleiding vaak te kort.

De hersenletsel getroffene weet niet wat hem/haar overkomt. Voelt zich vaak verward of in de steek gelaten door partner en of verwijt deze. Dat kan gaan om het feit dat diegene niet mee naar huis kan, gefixeerd wordt, het niet begrijpt wat er aan de hand is.

 

De partner is eveneens aan het 'overleven', zit tot over de oren in het regelen, ziekenhuisbezoeken, zorgen voor en zit vast in een kluwen aan rollen.
Meerdere rollen. Partner zijn van...moeder zijn, werknemer, mantelzorger, etc. In deze fase is het belangrijk dat de partner van de getroffene vrienden betrekt , ga het gesprek aan en zoek steun! Zoek desnoods professionele steun.

 

Lees op internet over gedragsveranderingen, karakterveranderingen maak het bespreekbaar met de hulpverleners. Weet dat met name rechterhersenhelft letsel en frontaal hersenletsel (voorhoofd) gedragsveranderingen geeft. Niet altijd is dan iemand leerbaar op gedrag.(Zie pagina ongeremd ontremd gedrag)

 

Linkerhersenhelft schade geeft vaak afasie, dan is de communicatie fors verstoord. Hoewel ook veel mensen met afasie weer woordenschat terug kunnen vinden.

Begrens het gedrag...wat écht niet kán. Geef je grenzen aan. Hou dat zo rustig en duidelijk mogelijk vol.

 

Er wordt door beide partijen enorm enorm hard gewerkt en toegeleefd naar het weer naar huis kunnen.

Maar dan...dan is de eerste stress voorbij. Het echte leven begint. De structuur van het ziekenhuis en revalidatieafdeling valt weg en de partner moet vaak de structuur aanbrengen< waar eerder vreemde ogen dwongen. De relatie staat onder druk.
"Kom nou van die bank af, je moet echt wat bewegen of doen", de getroffene kan zich afhankelijk gaan voelen. De partner kan zich de hulpverlener voelen. Stress. Ruzie. De partner houdt zich vaak in want de ander is toch ziek, kan er niks aan doen.

 

Veel letselgetroffenen houden zich in, als ze het empathisch vermogen niet verloren zijn...doordat ze zich of tot last voelen, of de ruzie voor willen zijn omdat ze zich al afhankelijk voelen.

Waar je kan bespreek het met elkaar! Nu al. Communiceer. Er is geen gebruiksaanwijzing meegekomen met het letsel.

 

In de fase na thuiskomst de 2e fase dus, is er rouw...Bespreek het zoveel mogelijk met elkaar. 
Wat hebben we samen verloren? Wat is anders geworden? wat is er voor mij veranderd? Wie hier het gesprek aan kan gaan heeft de eerste slag gewonnen.

Huil samen.Rouw samen.

 

Spreek de ander aan op het gedrag. Ook al voel je je schuldig omdat degene met NAH er niets aan kan doen, als je nu niet begint met spreken dan wordt de stap alleen maar groter Geef je grenzen aan wat niet kan in het gedrag van de ander..

Niet iedereen met letsel heeft zicht op eigen gedrag. Met name weer rechterhersenhelft letsel en frontaal letsel.

Als je hier niet samen uitkomt in praten, schakel dan iemand in die verstand heeft van hersenletsel. Ga het gesprek aan om verder te komen. "blijf niet alleen fruitmanden aandragen", haal eventueel een professional erbij zoals een neuropsycholoog.

 

Trek je niets aan van wat de buitenwereld zegt, want die heeft echt geen verstand van hersenletsel. Dat is alleen maar oordeel.

 

Schep je eigen ruimte in tijd en in eventueel in eigen kamer. Zoals het bijvoorbeeld apart slapen. De persoon met letsel heeft ook eigen ruimte en rust nodig. Dan kan je er eventueel voor kiezen om samen te slapen als je daar beide behoefte aan hebt.

Het zijn moedige mensen die weloverwogen een niet eenzijdig besluit nemen om van alle beroerde oplossingen het beste te kiezen wat wat moois nog kan opleveren.

Dat geeft alleen maar meer rust in huis.

Ga je als partner niet gedragen alsof je NAH hebt, je lijdt mede aan NAH maar hebt het niet.

 

Vraag op tijd hulp aan , hoewel onze zorgverzekeraars het besluit genomen hebben dat iemand pas 'hulp' mag hebben als er een stoornis is..., dat wil zeggen een depressie of iets dergelijks. Wacht daar niet op. 
Overleg met je huisarts of een dreigende depressie niet even zwaar mag wegen en dat de huisarts een verwijzing afgeeft, met een 'stoornis', als stemmingsstoornis, zoals de verzekeraar wil.

 

Vragen beantwoording: Kan een partner met NAH ook in zijn voordeel veranderen? antwoord: "Ja dat kan Hoewel het minder getalmatig voorkomt, helaas , is dat wel degelijk mogelijk. Iemand met hersenletsel kan milder worden, zachter. Meer bij het gevoel komen".

Echter er lopen ook veel partners van iemand met hersenletsel stuk op de onverschilligheid. Het gebrek aan empathie. Niet iedereen is meer leerbaar hierop, dus geef op tijd JOUW grenzen aan.

 

Kijk naar je partner wat WEL goed gaat. Zie dat hij of zij zijn/haar stinkende best doet om wel goed te doen.

Trek je niets aan van wat de buitenwereld zegt..

Vraag wat er nog kan veranderen op medisch, cognitief en gedragsmatig gebied.
Welke veranderingen kan je nog verwachten?

Veelal wordt gesproken dat iemand na het eerste jaar niet meer herstelt. Maar herstel en veranderingen kunnen lang doorgaan.

 

Dit was een uitzending van onze collega's van hersenletsel.nl met neuropsycholoog en orthopedagoog Jenny Palm.

Lees meer over veranderde intimiteit en seksualiteit na hersenletsel http://www.hersenletsel-uitleg.nl/…/veranderde-relaties-int… >>>

Helaas stopte Jenny eind 2018 met werken i.v.m. pensionering.
Ze heeft ontzettend veel betekent voor de mens met hersenletsel, voor de partners en kinderen van.
Wij maken een diepe buiging en nemen de pet af voor iemand met zoveel hart voor de medemens samen met de kennis om hen te helpen.

Voor vragen, onderlinge steun van partners van- ouders van- kinderen van- en andere dierbaren van mensen met hersenletsel zie onze Facebookgroep. Die groep is 'besloten' zodat je vrienden van facebook deze privé zaken niet mee kunnen lezen. Overigens kunnen we ook geen meelezers toelaten die géén direct betrokkene zijn van mensen met hersenletsel, om de veiligheid te waarborgen.

 

Lees meer over veranderde intimiteit en seksualiteit na hersenletsel.