Beroerte: Meedogenloze sluipmoordenaar

Onverwacht

Wát doet het met je als een van je meest belangrijke personen in je leven, gevloerd wordt door een CVA (lees: beroerte)? En alsof dat niet genoeg was, binnen amper twee maanden, zelfs drie keer met gillende sirene naar de spoedeisende eerste hulp vervoerd moest worden vanwege mogelijke nieuwe verstoringen in haar hersenpan? Heftige gebeurtenissen waarbij ze in de situatie leek te berusten, maar wij wisten wel beter. Haar uiterlijke schijn bedroog, zoals wel vaker. ‘Wat?’ 'Zijn ze helemaal gek geworden?' ‘Alles gaat toch goed met mij?' Je zag haar veinzen. En wij? Wij hielden ons  kranig maar inwendig stormde het.

 

Foute film

Wij wisten ons volstrekt geen raad met de situatie, en persoonlijk leek het alsof ik in een foute film was beland. ‘Hoe nu verder?’ ‘Raken wij haar kwijt?’ Eenmaal binnen op de spoedeisende hulp  volgden allerlei routine onderzoeken, en flitsten de specialisten in rap tempo aan haar bed voorbij.  Het duurde een eeuwigheid voordat bekend werd dat er voor de zekerheid, toch een mri-scan van het hoofd gemaakt moest worden. De wijzers van de klok leken wel vastgeplakt te zitten. 'Geen zorgen, mevrouw; het duurt slechts een minuutje. En nee, uw familie gaat deze keer niet met u mee.’ En roetsjjj, daar ging ze.

 

Euforie

Wát waren wij blij en dankbaar toen ons verteld werd dat niet nóg een tweede sluipmoordenaar bezit van haar had genomen. Dezelfde avond gelijk terug naar het revalidatiecentrum, werd ons afgeraden, zodat wij de dag met een knuffel en ‘een tot morgen’ afsloten.

 

Pring! Pring!

In het holst van de nacht werden wij opgeschrikt door een nog al beladen ziekenhuis telefoontje. In belang van haar veiligheid en die van de verpleging, hadden zij haar een kalmeringspilletje moeten geven. En in een 'dwangbuis' moeten wurmen vanwege een nogal doldriest delier (lees: acuut optredende verwardheid). Slik!

Ik hing op, nauwelijks bevattend wat er gezegd was. Van slapen kwam die nacht niets meer.

 

Alles is liefde

Het heeft een dag geduurd voordat zij weer bij haar positieven kwam. Dolblij verlost te worden van het irritante infuus en 'die rare banden.’ Inmiddels krabbelt ze weer langzaam op, gaat trouw naar de fysio, put kracht uit onze aanwezigheid en het creabea bezig zijn.

Door alle verwikkelingen van de laatste tijd, word ik me weer bewust  dat naast  een goede gezondheid, het geven en  ontvangen van liefde, essentieel is. Het verbindt, heelt en sterkt je in barre tijden wanneer alles fout dreigt te gaan. Al het andere is bijzaak.

Dingen zullen veranderen, ook voor ons, maar zij is er nog. Ze is een vechter en ik geloof in haar. 2020 wordt een jaar om nooit te vergeten.

 

FAST

Wat is een beroerte eigenlijk? En hoe herken je het als omstander? Er is een eenvoudige procedure bekend onder de naam FAST (Face, Arm, Speech, Time), waarbij je geen dokter hoeft te zijn om een beroerte vast te kunnen stellen.

Het snel herkennen en met spoed 112 bellen, is wel uiterst belangrijk, zodat antistolling medicijnen voorgeschreven kunnen worden (bij een herseninfarct) waardoor de schade in bepaalde gevallen, beperkt blijft.

Face heeft dus betrekking op een afwijkende houding van de mond. Vraag om te lachen en de tanden te laten zien.

Arm heeft betrekking op een abnormale houding van de arm. Vraag om de ogen dicht te doen en beide armen recht vooruit te strekken, handpalm naar boven en even vol te houden. Bij een beroerte zal een van beide armen naar beneden zakken. Speech heeft betrekking op het spraakvermogen. Stel een simpele vraag zoals: ‘Welke dag is het vandaag?’ of ‘Hoe laat is het nu?’ Let op brabbelen en verward spreken.

Time heeft betrekking op het tijdstip van de beroerte. In het ziekenhuis wilt men het graag weten, omdat de behandeling van een beroerte die zich kort geleden voor heeft gedaan, anders is dan van een oudere beroerte.

Belinda spreken of een tip geven? Dat kan! Zie haar blog op Facebook: https://www.facebook.com/MijnPassieIsSchrijven

Of mail naar: belindainhulsen@gmail.com